Kijev je glavni i najveći grad Ukrajine. Nalazi se na severu države na obali reke Dnjepar. Prema proceni iz 2012. u gradu je živelo 2.814.258 stanovnika. Smatra se da bi taj broj u realnosti prešao tri miliona kada bi se brojali svi imigranti koji neprijavljeno borave u gradu.
Prostire se na površini od oko 839 km².
Osnovan je u V veku, a status grada dobija 1487. Po legendi, osnovala su ga trojica braće: Horiv, Kij i Šcek. Univerzitet u Kijevu osnovan je 1834. U gradu postoji 99 visokih škola, 25 muzeja, planetarijum, pozorište, botanički i zoološki vrtovi. Zbog velikog broja crkava i manastira i značaja za pravoslavni svet, od srednjeg veka grad nosi nadimak „Jerusalim severa“ (danas češće: „Jerusalim istoka“). Zbog svoje istorijske uloge, kao prestonica Kijevske Rusije, Kijev je poznat i kao „Majka ruskih gradova“.
Geografija
Stari deo grada nalazi se na desnoj obali Dnjepra, dok se noviji deo nalazi na levoj obali. Dnjepar je širok na putu kroz grad, na nekim mestima i po dva kilometra, na teritoriji grada ulivaju se u njega i još neke reke, od kojih je najznačajnija Desna, a u samom centru nalazi se nekoliko ada, od kojih su tri velike i uglavnom namenjene izletnicima.
Istorija
Kijev je bio najveći grad po površini u carevini Rusiji. Osnovan je 482. godine po predanju tri brata i sestre plemićkog porekla. Najstariji brat zvao se Kij, po njemu je grad dobio ime. U tom gradu Rusi su primili hrišćanstvo, kada je veliki knez Vladimir 988. oženio vizantijsku princezu Anu. Grad je rastao bez ikakvih problema sve do sredine XIII veka (50.000 stanovnika), kada će ga mongolska najezda pregaziti. U međuvremenu tukli su se za plodnu crnicu Ukrajine Litvanci, Tatari, Rusi, Turci i Poljaci. Konačno rusko osvajanje XVIII veka donelo je trajni mir. Industrijska revolucija doprinela je usponu grada i cele Ukrajine. Zahvaljujući tome u Kijev je počeo da stiže novac, a sa njim i stanovnici – od 1870. do 1914. se učetvorostučio. Ako su industrijalizacija i jačanje socijalnog statusa u prethodnom veku grad pretvorili od ukrajinskog u ruski, komunistički plan o masovnom preseljenju stanovništva u gradove vratio mu je potpuno ukrajinski karakter. Turbulentna vremena su se i dalje nastavila – od velike gladi, koja je od 1932. odnela milione ukrajinskih života zbog komunističke nesposobnosti u upravljanju, preko Staljinovih čistki i konačno rata, koji je u Kijev stigao u jesen 1941. Nemci su zauzeli grad, zaveli teror protiv lokalnog slovenskog stanovništva i Jevreja. Posle rata grad se brzo oporavio i postao jedno od ključnih ekonomskih i društvenih sedišta SSSR, sve dok se ta zemlja na ulasku u poslednju deceniju veka nije raspala i ustupila prostor nezavisnoj Ukrajini. Černobiljska katastrofa u Černobilju uticala je na grad, koji je smešten na 100 kilometara od elektrane.
Kijev je veliko industrijsko, kulturno i trgovačko središte zemlje. Ima jako dobro razvijenu mašinsku, tekstilnu i elektrotehničku industriju. Započet je bio i program nuklearne energije, koji je zaustavljen posle katastrofalne nesreće u Černobilju, severno od Kijeva.
Stanovništvo
Prema proceni, u gradu je 2012. živelo 2.814.258 stanovnika.
Po popisu stanovništva iz 2001. u Kijevu je živelo 83% Ukrajinaca i 13% Rusa. Ostale nacije koje tu žive su: Jevreji, Belorusi, Poljaci, Jermeni i drugi.
Što se tiče jezika, 64% stanovništva tvrdi da im je ukrajinski prvi jezik, dok je ruski jezik maternji za 34% stanovništva.
Kijev je sedište Ukrajinske pravoslavne patrijaršije i Ruske pravoslavne mitropolije. Kijevska katedrala Svete Sofije je najstarija istočnoslovenska katedrala. Planira se da veliki arhiepiskop grkokatoličke crkve premesti ovde svoju rezidenciju iz Lavova. U Kijevu živi i mali broj jevrejskih i muslimanskih vernika. Na grbu Kijeva prikazan je zaštitnik grada Aranđel Mihailo.
Grad je podeljen na deset opština, sedam na desnoj, tri na levoj obali. Praktično sve znamenitosti nalaze se na desnoj obali, jer je leva uglavnom sastavljena od stambenih naselja nastalih u XX veku.